• MNP ها باید ساختار کریستالی داشته باشند و هر ذره تنها یک دمین داشته باشد. • توزیع اندازه نانوذرات تا حد ممکن باریک باشد و دارای توزیع هم سایز باشند. • تمام نانوذرات در یک نمونه خاص باید هم شکل باشند. به طور غالب از نانوذرات کروی استفاده می کنند. البته از ساختارهای پیچیده تر مثل نانوسیم ها و نانوتیوب ها نیز بهره می برند. • پایداری و زیست سازگاری: یکی از ضروریات برای کاربردهای زیست پزشکی می باشد و با استفاده از ساختارهای پوسته - هسته (core-shell) قابل دست

سامانه تنفسی یکى از شایع‌ترین راه‌هاى ورود نانوذرات به داخل بدن موجودات زنده است. مطالعات نشان داده‌اند که سمیت ریوی ناشی از نانوذرات بیشتر از ذرات میکرومتری است؛ بنابراین نانوذرات استنشاقی قادرند تمام قسمت‌های دستگاه تنفسی انسان از ناحیه حلق و بینی، راه‌های هوایی و مناطق کیسه‌های هوایی را هدف قرار دهند. همچنین ذرات پایدار با اندازه کمتر از صد نانومتر، پس از استنشاق مى‌توانند آسیب‌های جدی ایجاد کنند.

از قرن نوزدهم که اکسید گرافیت برای اولین بار تهیه شد برای تولید این ماده عمدتاً از روش‌هایStaudenmeier ،Brodie ، و hummers استفاده شده است. هر سه روش مذکور شامل اکسید کردن گرافیت در حضور اسیدها و اکسید کننده‌های قوی است. سطح اکسیداسیون متناسب با روش مورد استفاده، می‌تواند شرایط واکنش، و گرافیت استفاده شده متفاوتی را داشته باشد. به رغم تحقیقات زیادی که برای روشن‌کردن ساختار اکسید گرافیت انجام شده است، همچنان چندین مدل در مقالات مورد بحث قرار می‌گیرند.